Parafia i kościół w Żabowie

źródło: http://niedziela.pl/artykul/28147/nd/Parafia-pw-Matki-Bozej-Rozancowej-w

Wieś Żabowo położona jest na Równinie Nowogardzkiej, w odległości 8 km na płn.-wsch. od Nowogardu. Przez wieś przebiega droga E - 28 łącząca Szczecin z Koszalinem, jest też stacja (wybudowanej w 1883 r.) linii kolejowej Goleniów - Kołobrzeg. Wieś ma metrykę średniowieczną. Odnotowują ją źródła pod nazwami: Sabov, Zabowe, Żabow, Gross - Sabow. Około 1220 r. Ingarda, wdowa po księciu pomorskim Kazimierzu II, przekazała Żabowo kościołowi pw. Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu. W 1276 r. potwierdził to biskup kamieński Herman von Gleichen (jeszcze w XV w. patronat nad kościołem parafialnym w Żabowie sprawował skarbnik kołobrzeskiej kolegiaty). Od 1321 r. Żabowo miało panów lennych z rodu von Eversteinów. Po wygaśnięciu tego rodu w 1663 r. część wsi do nich należąca przeszła na własność urzędu domeny w Nowogardzie. Z Żabowem związane były także rodziny von Plötzen (ok. 1521 r., była prawdopodobnie lennikiem Eversteinów) i von Lockstedt (w wyniku zamiany odstąpiła w 1778 r. swoją część królowi pruskiemu). W 1813 r. ówczesny dzierżawca Fryderyk Backhaus stał się właścicielem folwarku Żabowo, po nim od 1825 r. do 1869 r. gospodarzył Bogumił Robe. 

W średniowieczu Żabowo było miejscem pielgrzymkowym o lokalnym znaczeniu. Stała tutaj kaplica, w której znajdował się wizerunek Matki Bożej, uznawany za cudowny. Pierwsza informacja o tej kaplicy pochodzi z 1448 r., można jednak przypuszczać, że kult rozwinął się znacznie wcześniej. O samym obrazie, jak wyglądał, skąd się znalazł w Żabowie, nic nie wiemy. Nie znamy liczby przybywających pątników, pielgrzymujących tu z całego Pomorza i północnej Wielkopolski. Wydaje się, że była ona znaczna, o czym świadczy ugoda zawarta 25 maja 1449 r., w której biskup Henning Iven z Kamienia Pomorskiego, hrabia Albrecht Everstein i jego syn Otto uzgodnili podział dochodów składanych w kaplicy. Pątnicy swe ofiary składali w „Blocku”! - skarbonce, zrobionej z kłody, zaopatrzonej wówczas w dwie kłódki. Główne święto Matki Bożej obchodzono w Żabowie 2 lipca (Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny). Uroczystości odpustowe trwały trzy dni, od 29 czerwca do 2 lipca. Miejsce to słynęło z licznych uzdrowień. W 1490 r. proboszczem mianowano Jana Wirchowa. Do parafii należało wówczas Brzozowo, Lestkowo, Maszkowo i Żabówko. Świątynia posiadała 6,5 ha gruntów, proboszcz 63 ha. Reformacja skutecznie wyhamowała napływ pielgrzymów, dalsze losy cudownego obrazu są nieznane. Aż do XVIII w. urządzano w Żabowie słynne trzydniowe jarmarki. W pierwsze dwa dni sprzedawano towary spożywcze i materiały płócienne, w trzecim dniu różne inne przedmioty. Pastor Bruggemann, piszący w 1784 r. o Pomorzu, tradycje tych targów wiąże z wcześniejszymi uroczystościami odpustowymi kościoła katolickiego w Żabowie. 

Obecny kościół wybudowano zapewne w miejscu wcześniejszego w 1847 r. Stoi on w środkowej części nawsia (wieś była założona na planie owalnicy), na działce ogrodzonej murem z kamieni polnych. Na płn.-zach. od kościoła znajduje się plebania wybudowana w latach 70. XX w. Do budowy kościoła wykorzystano głazy narzutowe i cegłę, wznosząc kościół w stylu neoromańskim, orientowanym, z wieżą zachodnią. Jest to kościół jednonawowy, o rzucie prostokąta (o wymiarach 18,3 x 9,9 m), z pięcioboczną absydą (3,8 m długości). Wieża występuje ze szczytu dachu nawy, jest czworoboczna, jednokondygnacyjna, przykryta dwuspadowym dachem. Wieńczy ją ośmioboczna sygnaturka z ostrosłupowym hełmem. 
Wnętrze nawy kościoła przykrywa strop belkowy, nawę oświetla 8 okien (po cztery w ścianie płn. i płd.) i trzy wschodnie umieszczone w absydzie prezbiterium. W jego centrum znajduje się figura patronki kościoła - Matki Bożej Różańcowej, po lewej stronie zawieszony jest obraz Jezusa Miłosiernego, po prawej - obraz Serca Jezusowego. W płd.-wsch. narożniku nawy ustawiona jest drewniana ambona z końca XIX w. W części zachodniej umieszczona jest drewniana empora. Tam znajduje się wydzielona z nawy zamknięta część kruchty, zawierająca po bokach pomieszczenia zakrystii i magazynu. W kruchcie stoi drewniana chrzcielnica z końca XIX w. Niegdyś do wyposażenia kościoła należał tryptyk z ok. 1500-1520 r. wykonany w warsztacie Mistrza Pasji Chociwelskiej i inne zabytkowe przedmioty, które nie dotrwały do naszych czasów. 

Kościół po II wojnie światowej poświęcił 28 października 1945 r. ks. Bogdan Szczepanowski TChr, nadając mu wezwanie Chrystusa Misjonarza. W latach 50. pojawia się obecne wezwanie Matki Bożej Różańcowej. Samodzielną parafię erygowano w Żabowie 7 stycznia 1985 r. Obecnie w skład parafii wchodzi siedem miejscowości i pięć kościołów. Kościół w Wyszogórze jest XV-wieczny, cztery są XIX-wieczne. Pięknie zachowane jest pierwotne oszklenie okien w prezbiterium kościoła w Potulińcu, ukazujące czterech Ewangelistów. 
Parafią administrowali dotychczas kapłani: ks. Augustyn Kozior (1985-91) i ks. Piotr Ilnicki (1991-94). Od 5 listopada 1994 r. proboszczem jest ks. Henryk Mularski. Po święceniach w 1994 r. pracował jako wikariusz w parafiach: Police, w Gryficach w parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, w Drawnie. Następnie został proboszczem w Starym Czarnowie, skąd przybył do Żabowa. 
Ksiądz Proboszcz odprawia niedzielne Msze św. według następującego porządku: o godz. 8.30 w Potulińcu, o godz. 9.45 w Wyszogórze, w Żabowie o godz. 11.15 i Myszkowie o godz. 12.45. W Boguszycach Msza św. ma miejsce w sobotę o godz. 17.00. W tygodniu Liturgia eucharystyczna sprawowana jest we wtorek i piątek o godz. 17.00 w Żabowie, w poniedziałek w Myszkowie, w środę w Potulińcu i czwartek w Wyszogórze. Ks. Mularski systematycznie nawiedza dziewięciu chorych parafian. Pielgrzymki z jego parafii kierują się do sanktuarium maryjnego w Resku. 

„Mamy w Żabowie szkołę podstawową, do której uczęszcza 98 dzieci” - mówi Ksiądz Proboszcz. „Dzieci te katechizuje Elżbieta Popińska (14 godz.). Ja uczę w Gimnazjum nr 1 w Nowogardzie, mając 10 godz. katechezy. Uczniowie wykonali na święta stroiki bożonarodzeniowe, przekazane później do Nowogardzkiego Domu Kultury. Przygotowują też Bożonarodzeniowy Poranek Kolęd i Poezji”.